Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αποδίδοντας με αυτό τον τρόπο φόρος τιμής στις εργάτριες των ραφτάδικων της Νέας Υόρκης, που ξεσηκώθηκαν το 1857 ανοίγοντας δρόμους αγώνα, για ισότιμη μεταχείριση με τους άντρες εργάτες και για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Και για αυτό ως μέρα αγώνα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Η Μέρα της Γυναίκας δεν είναι μέρα ούτε για γιορτές ούτε για ευχολόγια, αλλά μέρα αφιερωμένη στους αγώνες του γυναικείου κινήματος, στις γυναίκες που μπήκαν μπροστά για να διεκδικήσουν αξιοπρεπή εργασία και ζωή. Συνεπώς, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στη μεθοδευμένη αντιμετώπιση της γυναίκας ως ένα ευαίσθητο πλάσμα που χρειάζεται ειδικές τιμές στα παπούτσια και στα ρούχα και στη γενικότερη εμπορευματοποίηση της επετείου, να ξεγράψει ούτε την σπουδαιότητα των γεγονότων, ούτε και την ουσία της, γιατί, ο αγώνας που ξεκίνησε τότε παραμένει μέχρι σήμερα επίκαιρος.
Η 8η Μαρτίου μας υπενθυμίζει πως η ανισοτιμία των φύλων, έχοντας τις ρίζες της στην πατριαρχία, υφίσταται μέχρι και σήμερα αφού συνδέεται με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος, με τις γυναίκες της εργατικής τάξης να αποτελούν αντικείμενο διπλής εκμετάλλευσης, ταξικής και έμφυλης. Η νέα μαθήτρια, φοιτήτρια, μετανάστρια, εργαζόμενη και άνεργη στους ρυθμούς της σύγχρονης καθημερινότητας καλείται να ασκήσει πολλαπλούς ρόλους, επιφορτισμένους με έμφυλα κοινωνικά στερεότυπα, ενώ παράλληλα βιώνει την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την απουσία δομών φροντίδας και στήριξης θυμάτων βίας καθώς και την ευρύτερη απουσία πολιτικών με έμφυλο προσανατολισμό.
Το πραγματικό μήνυμα εξάλλου της 8ης του Μάρτη ήταν και παραμένει, ο οργανωμένος-συλλογικός αγώνας των γυναικών για ισοτιμία. Η Μέρα της Γυναίκας είναι πάνω από όλα αφιερωμένη στις γυναίκες του καθημερινού αγώνα, στις καθημερινές γυναίκες της δουλειάς, στις γυναίκες που αγωνίζονται καθημερινά, σε εκείνες που μόνες τους, ζώντας σε ένα κράτος που δεν τις προστατεύει, αντέχουν και νικούν στους αγώνες τους, είτε αυτοί είναι προσωπικοί είτε συλλογικοί.
Γι’ αυτό και σε καμία περίπτωση ο αγώνας για την ισοτιμία των φύλων, δεν πρέπει να μεταφράζεται ως αγώνας των γυναικών ενάντια στους άντρες. Είναι αγώνας ενάντια στο σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα, την εκμετάλλευση, τις αντεργατικές πολιτικές που συνθλίβουν διπλά τις γυναίκες, ενάντια στο σύστημα που συντηρεί και αναπαράγει την πατριαρχία.
Ως Προοδευτική τιμάμε, όπως κάθε χρόνο, την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και ανανεώνουμε τους αγώνες του σήμερα για ισοτιμία για τις σύγχρονες ανάγκες των γυναικών. Μαζί με ολόκληρο το λαϊκό κίνημα, θα συνεχίσουμε την πάλη για την κοινωνία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης, ώστε να διασφαλιστούν στην πράξη η κοινωνική ισότητα και η ισοτιμία των φύλων.
